Եթե խոսքը երկրի ղեկավարի մասին է, որը իր սեփական պետության, ազգային կառույցների կամ եկեղեցու հեղինակությունը պախարակում է հակառակորդ պետության ներկայացուցչի առաջ, ապա նման վարքագծին տարբեր ժամանակներում ու տարբեր հասարակություններում օգտագործվել են մի շարք բնորոշումներ.

Հասարակ քաղաքական-իրավական տերմիններ.

դավաճան (պետական), երբ պետական ղեկավարի քայլը ընկալվում է որպես ազգային շահերի դեմ գործողություն,

անօրեն վարքագիծ / անվստահելի ղեկավար, երբ նա խախտում է երկրի շահը պաշտպանելու իր մանդատը։

Բառացի կամ ժողովրդական բնութագրումներ.

ազգապառակտիչ, երբ առաջնորդը իր գործողություններով վնաս է տալիս հասարակության միասնականությանը,

արժանապատվությունը ստորացնող ղեկավար, երբ երկրի հեղինակությունը նվաստացվում է հակառակորդի ներկայությամբ,

ազգային ինստիտուտները վարկաբեկող իշխանավոր, եթե նա միտումնավոր կամ անփույթ կերպով վատ լույսի տակ է դնում ազգի հիմնասյուները։

Քաղաքագիտական կամ դիվանագիտական ձևակերպումներ.

լեգիտիմ շահերի պաշտպանությունից հրաժարվող առաջնորդ, երբ ղեկավարն անտեսում է պետական շահերի պաշտպանությունը,

արտաքին ազդեցություններին ենթարկվող ղեկավար, եթե նրա վարքը պայմանավորված է ոչ թե երկրի շահերով, այլ արտաքին ճնշմամբ կամ հաշվարկով:

Սա ի գիտություն դեռևս առկա փոքրաքանակ նիկոլասերներին։